Vertrek naar Malawi

Woensdag 27 januari is het dan eindelijk zover! 's Avonds om 19.45 staat onze vlucht Brussel-Blantyre gepland. Na acht maanden uitstel hebben we ontzettend veel zin om te vertrekken naar dit nieuwe avontuur. Het vertrek überhaupt was een reis op zich. We hebben door meerdere vluchtwijzigingen en de Covid gerelateerde ontwikkelingen vaak moeten nadenken over of en wanneer we dit wilden gaan doen. Gelukkig zijn er in Malawi volgens de statistieken relatief weinig gevallen, wat verschillende oorzaken kan hebben. Natuurlijk ook minder middelen om te testen waardoor de werkelijke aantallen hoger zullen zijn dan google laat zien, maar ook een relatief jonge bevolking (70% is onder de 18 jaar) en er wordt met name buiten geleefd. Maar, in de weken voor ons vertrek is er opeens een piek, de grootste tot nu toe. Goed opletten daar dus! Daarnaast waren er in Nederland allerlei lockdown fases en wordt in België besloten dat per 27 januari niet-essentiële vluchten verboden zijn. De dag dat we vertrekken! Aangezien wij pas in Malawi concreet werk wilden gaan zoeken was het nog even stressen hoe we moesten bewijzen wat we van plan waren. De laatste dagen waren we druk met het regelen van brieven van projecten waar Marcel potentieel aan de slag gaat en onze gastheer in Malawi. Tot het laatste moment spannend of we de grens over zouden komen. Maar... de 27e zitten we achter de douane op een (vrijwel leeg!) vliegveld en zijn we begonnen met de start van een avontuur!!

Na een prima (en slapeloze) nachtvlucht, stappen we over in Ethiopië en landen we in Blantyre rond half 2. We stappen uit op een landingsbaan tussen het groen! Doet ons denken aan onze trip naar de Amazone van Colombia. En het is gelijk puffen geblazen want het is hier warm :)

We vullen wat papieren in, laten onze Covid vrije test zien, schaffen en visum aan en laten ons afzetten met de koerswisseling. Terwijl we met dit alles bezig zijn begroetten we alvast Paul Lihoma, onze gastheer deze eerste dagen. Hij staat gewoon een meter verder op praktisch naast onze koffers te chillen. Dat is wel even wat anders dan Schiphol met eindeloze tunnels etc. Die bagage is overigens een behoorlijke berg. We hebben zo'n 150kg aan bagage meegenomen, van een bedje voor Belle tot zakken vol dingen die hier moeilijk verkrijgbaar zijn en waar we mensen blij mee zullen maken. Nadat we een visum voor een jaar hebben aangeschaft (ook voor Belle 250 euro cash neergelegd) krijgen we bij het volgende loket te horen dat we iedere 30 dagen een nieuwe stempel moeten halen bij immigratie. Uhh...? Echt?! Ja echt! Misschien valt er later wat te regelen. We pakken onze koffers en stappen in de auto van Paul, klaar voor een ritje van ongeveer een uur naar Zomba, de woonplaats van de Lihoma's. 

De Lihoma's zijn Paul en Sarah, met hun 3 zoons (Tim, Joy en John) die de familie Fleuren al vaker heeft ontvangen. Vincent werkte tijdens hun verblijf in Malawi samen met de vader van Sarah en in de tijd daarna hebben ze altijd contact gehouden. Wij zijn ontzettend blij dat we onze eerste dagen bij hen door mogen brengen.

In Zomba stoppen we eerst op verschillende plekken in 'town' zodat Paul boodschappen kan doen voor het avondeten. We geven ons over aan deze laatste slopende uurtjes en na een totale reis van 26 uur stappen we dan eindelijk hun huis in Zomba binnen. Sarah en de boys komen ons verwelkomen en met zijn allen brengen we onze spullen naar de kamer waar wij mogen slapen. Niet kort daarna stappen we met z''n 3en in bad. Geen douche, geen plug voor de afvoer, hoe dan? Navraag leert dat ze hier gewend zijn met een emmertje water over het lichaam te gieten. Nu we toch met z'n drieen in bad zitten besluit marcel te mcguiveren en de afvoer af te plakken met ducktape. We maken de balans van onze eerste indruk op. Ongeëvenaarde gastvrijheid en een warm welkom gevoel. Hun huis is redelijk ruim, maar ook in vervallen staat. Van versleten banken, tot kapotte badkamertegels, half opgehangen gordijnen etc. De Lihoma's zijn hun eigen huis aan het verbouwen en dit is een tijdelijk huurhuis.  Maar toch, het contrast met thuis maakt grote indruk op me en even overvalt me de gedachte "waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen?!" Ik had al verwacht dat dit zou komen, hoppa, dan ook lekker gelijk de eerste avond :)

We krijgen een heerlijke rijst, groente, vlees maaltijd voorgeschoteld en hebben flink wat moeite Belle op bed te krijgen. Voor haar is het natuurlijk niet te snappen wat we aan het doen zijn. En nu moet ze in de hitte, in een onbekende kamer en onbekend bed in de buurt van onbekende mensen gaan slapen. Daaag zie je haar denken. Haha. Uiteindelijk lukt het ons en voor we er zelf induiken geven we de familie cadeau's die we voor ze mee hebben genomen. Wow, ik heb nog nooit zo'n warmhartige reactie gehad. Puur het feit dat we iets voor ze mee hadden gebracht waren ze zo dankbaar voor, dat raakte me diep. Daarna zijn we snel gaan slapen en kijken we uit naar wat de komende dagen ons gaat brengen.

(Ps: ik ben bezig met een website waar ik mijn verhalen ga delen. Tot dat deze live kan deel ik voorlopig mijn verhalen hier! :))